Вёска Сухадол Камянецкага раёна вядома з ХVІ ст. Мясцовыя жыхары адрозніваюць Сухадол-сяло і Сухадол-пасёлак, паміж імі паўкіламетра дарогі і значная розніца ва ўзросце. Сухадол-пасёлак утвораны пасля Вялікай Айчыннай, калі дамы былі перавезены з хутароў. Упрыгожваннем вёскі з'яўляецца царква Святой Варвары. Яна будавалася з 1863 па 1869 гг. Першапачаткова царква была асвечана ў імя святога Іосіфа Песнапісца, затым — у гонар іконы Казанскай Божай Маці.

Свята-Георгіеўская царква ў аг. Камянюкі — адзін з найпрыгажэйшых драўляных храмаў Камянецкага раёна. Стаіць ён ля ажыўленай магістралі на Белавежскую пушчу і пабудаваны ў гонар велікамучаніка Георгія Перамоганосца.

У в. Вялікая Сваротва Пачапаўскай воласці Навагрудскага павета (цяпер Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у 1747 г. па загаду ўрадавага дзеяча ВКЛ Мікалая Аўсянага быў пабудаваны ўніяцкі храм у імя Святой Троіцы. 

Вёска Малахоўцы Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці ў пачатку ХХ ст. знаходзілася ў Навагрудскім павеце Мінскай губерні. У 1909 г. было 84 двары, 464 жыхары. Асноўным заняткам насельніцтва былі земляробства і жывёлагадоўля. Існавалі таксама промыслы: возніцтва, ткацтва, прадзенне, сплаў лесу і інш. З 1921 г. – у Ястрамбельскай гміне Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства.

Вёска Моўчадзь Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці вядома з 1422 г. У той год тут была заснавана каталіцкая царква Святой Тройцы, якая, верагодна, неаднаразова рамантавалася, праіснавала доўгі час – да сярэдзіны ХІХ ст. Мястэчка, якое знаходзіцца на ажыўленым шляху са Слоніма на Навагрудак, Ліду і Вільню, не раз спусташалася захопнікамі. 

Першая вядомая царква ў Гарадзішчы (цяпер в. Гарадзішча Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці) была пабудавана ў 1587 г. Чарговую драўляную святыню са званіцай пабудавалі ў 1698 г. мясцовыя землеўладальнікі Аляксандр і Мікалай Махвіцы.

Упершыню ў пісьмовых крыніцах в. Быцень Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці ўзгадваецца 12 мая 1555 г., калі Ганна Андрэеўна Давойнаўна ў завяшчанні запісвае мужу Ярашу Карыцкаму, канюшаму гаспадарскаму дворнаму, «третюю часть имений моих, то есть Городишъча, Своятич и Бытенья и местечок при тых преречоных именьях и дворцов, данников, бояр путных, людей тяглых к ним прислухаючих».

Старажытны г. Камянец Брэсцкай вобласці калісьці быў багаты праваслаўнымі храмамі. Паводле Іпацьеўскага летапісу ў 1276 г. пабудаваны абарончы слуп і на горцы «Кладуча» — першая царква Благавешчання Прасвятой Багародзіцы. Пазней была ўзведзена царква Раства Хрыстова, яшчэ пазней — Уваскрэсення Хрыстова, пры ёй быў адкрыты мужчынскі манастыр, з 1711 г. па 1885 г. дзейнічала Спаса-Праабражэнская царква.

Гісторыя Свята-Сімяонаўскага прыходу пачалася яшчэ ў другой палове ХVI ст. У 1562 г. прыхаджане пабудавалі з дрэва царкву на пагорку, які з усходу абмываўся безназоўным прытокам ракі Лясная.

Гісторыя праваслаўнай царквы Параскевы Пятніцы ў в. Мясяцічы Пінскага раёна Брэсцкай вобласці пачынаецца з 1794 г., калі на паўднёва-заходняй ускраіне вёскі на кошты прыхажан быў пабудаваны драўляны храм у форме прадаўгаватага крыжа з двума купаламі. Храм быў асвячоны ў гонар святой велікамучаніцы Параскевы, дзяўчыны, якаявырашыла прысвяціць сваё жыццё Богу і вучэнню Хрыста. Параскева ў перакладзе з грэчацкага азначае «пятніца», што адсылае да пятніцы як да дня пакут Гасподніх.

Першая згадка пра існаванне праваслаўнай царквы ў в. Лямяшевічы Пінскага павета Мінскай губерні (цяпер Лапацiнскага сельсавета Пінскага раёна Брэсцкай вобласці) адносіцца да 1564 г. Паселішча з даўніх часоў належала вядомым шляхецкім сем'ям, пераважна Лемяшэўскім, які пабудавалі ў сваім сяле каменны храм у гонар Святой Тройцы.А калі той згарэў, то па абяцанні пабудавалі новую царкву Раства Прасвятой Багародзіцы.