У цэнтры в. Востраў Ласіцкага сельсавета Пінскага раёна Брэсцкай вобласці знаходзіцца Свята-Раства-Багародзіцкая (Свята-Прачысценская) царква. Пабудавана ў 1720 г. як уніяцкая. Пасля скасавання уніі (1839) перададзена праваслаўным. У 1869 г. часткова перабудавана.

У Востраве з пачатку ХVI ст. вядома царква ў гонар Нараджэння Багародзіцы. Прыход уваходзіў у Турава-Пінскую епархію. Праз дзвесце гадоў на месцы даўняй царквы пабудаваны новы ўніяцкі храм у традыцыях палесскага народнага дойлідства. Па стане на 1837 г. царква была прысвечана Беззаганнаму Зачаццю Дзевы Марыі. У парафіі налічвалася 593 вернікі. Апошнім уніяцкім пробашчам быў Аляксандр Страпко.

У цэнтры в. Стрэльна Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці знаходзіцца Свята-Аляксандра-Неўская царква,пабудаваная ў 1800 г. на ахвяраванні памешчыка Андрэя Сулкоўскага. Будавалася як уніяцкая Свята-Мікалаеўская царква. Пасля ліквідацыі уніі (1839) будынак перададзены праваслаўным і асвячоны ў імя святога дабравернага князя Аялксандра Неўскага.

У цэнтры в. Чарнякова (цяпер Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у 1725 г. была пабудавана Свята-Мікалаеўская царква, якая мае адметную гісторыю. У 1700 г. аднаму з сялян в. Ляскавічы ў лесе на сасне ў незвычайным бляску явіўся абраз Багародзіцы. Да іконы пачалі прыходзіць людзі, адбываліся цуды вылячэння хворых.

Свята-Параскева-Пятніцкая царква ў аг. Дзівін Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці мае багатую гісторыю. Пабудавана ў 1740 г. (па іншых крыніцах — у 1728 г.) на месцы храма, які адзначаны ў 1566 г., намаганнямі святара Яна Антонія Ваяводскага. Размешчана на цэнтральнай вул. Леніна (былая Кобрынская) алтаром на захад. Гэта адзін з нешматлікіх праваслаўных храмаў, які размешчаны алтаром на паўночны захад, бо па царкоўных канонах алтар заўсёды звернуты на ўсход.

Свята-Пакроўская царква ў в. Гарадзечна Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці) была пабудавана ў 1825 г. Гэтыя мясціны вядомы ў гісторыі — тут 12 жніўня 1812 г. адбылася Гарадзечанская бітва паміж часцямі 3-й арміі генерала А. П. Тармасава і французскімі карпусамі К. Шварцэнберга і Ж. Рэнье. Нягледзячы на перавагу сіл ворага, атакі былі адбіты, рускія войскі ўтрымлівалі пазіцыі да вечара, а ноччу пачалі адыход на Кобрын.

Вёска Сухадол Камянецкага раёна вядома з ХVІ ст. Мясцовыя жыхары адрозніваюць Сухадол-сяло і Сухадол-пасёлак, паміж імі паўкіламетра дарогі і значная розніца ва ўзросце. Сухадол-пасёлак утвораны пасля Вялікай Айчыннай, калі дамы былі перавезены з хутароў. Упрыгожваннем вёскі з'яўляецца царква Святой Варвары. Яна будавалася з 1863 па 1869 гг. Першапачаткова царква была асвечана ў імя святога Іосіфа Песнапісца, затым — у гонар іконы Казанскай Божай Маці.

Свята-Георгіеўская царква ў аг. Камянюкі — адзін з найпрыгажэйшых драўляных храмаў Камянецкага раёна. Стаіць ён ля ажыўленай магістралі на Белавежскую пушчу і пабудаваны ў гонар велікамучаніка Георгія Перамоганосца.

У в. Вялікая Сваротва Пачапаўскай воласці Навагрудскага павета (цяпер Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у 1747 г. па загаду ўрадавага дзеяча ВКЛ Мікалая Аўсянага быў пабудаваны ўніяцкі храм у імя Святой Троіцы. 

Вёска Малахоўцы Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці ў пачатку ХХ ст. знаходзілася ў Навагрудскім павеце Мінскай губерні. У 1909 г. было 84 двары, 464 жыхары. Асноўным заняткам насельніцтва былі земляробства і жывёлагадоўля. Існавалі таксама промыслы: возніцтва, ткацтва, прадзенне, сплаў лесу і інш. З 1921 г. – у Ястрамбельскай гміне Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства.

Вёска Моўчадзь Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці вядома з 1422 г. У той год тут была заснавана каталіцкая царква Святой Тройцы, якая, верагодна, неаднаразова рамантавалася, праіснавала доўгі час – да сярэдзіны ХІХ ст. Мястэчка, якое знаходзіцца на ажыўленым шляху са Слоніма на Навагрудак, Ліду і Вільню, не раз спусташалася захопнікамі.